Δείγμα γραφής από την ποιητική συλλογή
"Rec-vie-M ή η τέχνη της ρέμβης"
Άνοιξη
Αναβάτης ατίθασης πεταλούδας εκδρομέας του αγρού δρασκελίζω στα πέταλά σου παπαρούνα. Από σένα παίρνω τους χυμούς και το κόκκινό σου ρούχο κλέβω -όχι για να ντύσω την γύμνια μου- από συνήθεια παρανομώντας με εαρινή διάθεση εγώ,αρχηγός των φτερωτών πλασμάτων του υποκόσμου. Μην με κατηγορήσεις, ω Κάρμεν του Μαγιού. Πες πως σε πλάνεψε ο ταυρομάχος αγέρας σε κάποια βεγγέρα αθώων λουλουδιών με τις σκάρτες υποσχέσεις του για πρόωρο καλοκαίρι. Λυπήσου τον βιαστή σου, ανθισμένη Ερινύα κι αυτός ο τρισκατάρατος -καρπός μοναδικής ένωσης Χειμώνα και Αβύσσου- θα σε αφήσει να τον μισήσεις με αίσθημα συμβατό με την ηθική παπαρούνας. |
Μαγειρική σοφία
Η ωμότητα δεν είναι πάντα εύγευστη. Δηκτικά τα βλέμματα Εκδηλώνουν τον αποτροπιασμό τους. Η απαιτούμενη κάθαρση Προϋποθέτει αυστηρό εκτελεστή. Ασυγκίνητο στην κατάτμηση της ολότητας. Αυτός μόνο μπορεί Να σβήσει την εσωτερική φλόγα Καίγοντας το σώμα της αιτίας. (ακριβής μετάφραση εις την ποιητικήν Των λόγων της νοικοκυράς Την ώρα που ο κόσμος της Περιστρέφεται Γύρω από μια κατσαρόλα Τσιγαρίζοντας κρεμμύδια) |
Κοινωνιολογική προσέγγιση ενός περιθωριακού ουράνιου τόξου
Αυτά τα χρώματα δεν έπρεπε να βρεθούν ποτέ μαζί. Μιλώ για τους μπλε ανθρώπους, τους ενοχικά ξάστερους, αυτούς που άγονται και φέρονται από έναν δυνάστη Ήλιο. Για τα πράσινα συναισθήματα, που τα ποδοπατούν οι περαστικοί, παρά το 'αγαπάμε και φροντίζουμε το πράσινο', που φέρουν ως σφραγίδα γνησιότητας. Για τα κιτρινισμένα όνειρα, τα φυλαγμένα από χρόνια στο μπαούλο, που η γεροντοκόρη θα τα κληροδοτήσει άνευ λόγου στην παρακείμενη ενορία. Για τα πορτοκαλί σπάνια ζώα, που αρέσκονται σε μεταμφιέσεις καλοκαιρινών φρούτων για να μπαίνουν σωρηδόν στα σπίτια, ξεχνώντας πως τα μεσάνυχτα από συνήθεια δαγκώνουν. Για τα κόκκινα λουλούδια, αυτά που προσδοκούν ανάσταση νεκρών και σεπτή ταφή σε τάφο του μέλλοντος αιώνος. Μιλώ για σένα.Μιλώ για μένα.Σ’αυτήν την συνάντηση, μόνο η περιέργεια τελικά θα αρθρώσει λόγο. Όλοι εμείς οι παρευρισκόμενοι, θα βαφτιστούμε ξανά στο όνομα του φάσματος και της δύσης και του πεπερασμένου, που ποτέ δε περατώθηκε.Θα ζητήσουμε κάθαρση και αθανασία. Θα βρεθούμε και πάλι μαζί. Στον συννεφιασμένο αττικό ουρανό και κάνοντας έρωτα θα εννωθούμε. Για τα υπόλοιπα αρμόδια ορίζεται η μετεωρολογία. |
Χαϊκού
Νερό και χώμα Πέτρινο χαμόγελο Ρόδο στη λάσπη Σου πήρα δώρο Χαλασμένο ρολόι Σε περιμένω Κλάματα νύχτας Φεγγάρι σε άδεια Μισός ουρανός Γεννάς αστραπές Στέρφα μάνα της βροχής Γάλα με θειάφι |
Φυγή ιχθύος
Είδα ψάρια να ζητιανεύουν αγκίστρια στα σκαλοπάτια της ιχθυόσκαλας και τους ψαράδες να τους πετάνε φαγητό από ανία μέσα στα μαύρα τους καπέλα. Φιλάνθρωποι επαγγελματίες σκέφτηκα. Συμμερίστηκαν την απελπισία των υποβρύχιων επαιτών. Λύση όμως δε δόθηκε. Απλά αναβλήθηκε η αυτοκτονία. Ες αύριον τα σπουδαία αναφώνησαν τα ψάρια μετρώντας από συνήθεια τα λέπια τους, λίγο πριν οπλιστούν με φιάλες οξυγόνου και βουτήξουν στην παρακείμενη πετρελαιοκηλίδα. |
Επίσης δημοσιευμένα ποιήματά της μπορείτε να διαβάσετε στις παρακάτω ιστοσελίδες:
Αφροδίτη Λυμπέρη, Επτά Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Έξι νέα Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Τρία Μικροκείμενα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Εισόδειος λόγος
Αφροδίτη Λυμπέρη, Απολογισμός Ημέρας
Αφροδίτη Λυμπέρη, ένα ποίημα
Aφροδίτη Λυμπέρη, "Rec-vie-M ή η τέχνη της ρέμβης"
Αφροδίτη Λυμπέρη, Δύο Ανέκδοτα Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, "Μέσος αναγνώστης"
Αφροδίτη Λυμπέρη, Επτά Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Έξι νέα Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Τρία Μικροκείμενα
Αφροδίτη Λυμπέρη, Εισόδειος λόγος
Αφροδίτη Λυμπέρη, Απολογισμός Ημέρας
Αφροδίτη Λυμπέρη, ένα ποίημα
Aφροδίτη Λυμπέρη, "Rec-vie-M ή η τέχνη της ρέμβης"
Αφροδίτη Λυμπέρη, Δύο Ανέκδοτα Ποιήματα
Αφροδίτη Λυμπέρη, "Μέσος αναγνώστης"